บทที่ 54

ปกติถ้าไม่ได้นึกถึงก็ยังไปได้ วันๆ ก็ผ่านไปอย่างฟุ้งซ่าน

แต่พอได้หวนนึกถึงขึ้นมา

ความใกล้ชิดที่เคยเกิดขึ้นโดยไม่รู้ตัวเหล่านั้น ตอนนี้กลับเหมือนคมมีดที่เฉือนใจเธอทีละแผล

เสิ่นอวิ๋นอู้พิงตัวกับตู้เซฟอย่างอ่อนล้า แล้วหลับตาลง

แค่เขาจะรักเธอบ้างสักนิดเดียว เธอก็คงไม่สิ้นหวังหมดอาลัยถึงเพียงนี้..

...